روزنامه بوستان

روزنامه بوستان بمدیری آقای ( مجد العلی بوستان ) در شهر مشهد تاسپس و شماره اول آن روی چهار صفحه بقطع کوچک؛ با چاپ سربی؛ در مطبعه خراسان طبع و در تاریخ سه شنبه ۸ ربیع الاول ۱۳۴۳ قمری مطابق ۱۵ میزان ۱۳۰۳ شمسی منتشر شده است. قبل از انتشار شماره اول طلیعه بوستان روی یک ورق در تاریخ ۳ شنبه ۲۳ صفر مطابق اول میزان ۱۳۰۳ نشر شده و مندرجات طلیعه مذکور پس از ستایش یزدان در باره تعریف ( بوستان ) بدینقسم شروع می‌گردد: « بوستان اسمی است فارسی و مرکب از کلمه بو و ستان. بو بضم حرف اول وسکون وا و را عرب رایحه می‌گوید و ستان بکر سین بر وزن نشان جا و مکان زیادی و بسیاری و انبو بودن از هر چیز را گویند مثل نیستان و شکرستان و گلستان که بمعنی جای زیاد بودن نی و بسیار بودن شکر و انبوهی گل می‌باشد و بستان بضم اول مخفف و معرب بوستانست جمعش هم بر بساتین بسته شده است… »

بوستان نامه‌ایست هفتگی و اشتراک ششماهه آن یکتومان و محل اداره سر درب مطبعه خراسان است. در عنوان روزنامه بوستان نامه اخلاقی، تاریخی، ادبی و علمی معرفی شده است. مقاله افتتاحی روزنامه تحت عنوان ( نتیجه تقریظ و انتقاد ) و بدین قسم شروع می‌گردد: نهایت امتنان و تشکر از همقلمان محترم داشته احترامات فائقه و تکریمات لازمه را تقدیم‌ایشان می‌دارم که پس از نشر طلیعه نامه کوچک بوستان هر کدام نظر بحسن ظن بلکه لطف و مرحمتی که بنویسنده این نامه دارند تقریظی نوشته و مارا رهین منت خود ساختند… »

پس از سرمقاله مختصری از اخبار داخله و خارجه چاپ شده و در صفحه سوم غزلی از استاد ادیب نیشابوری و قطعه از شاهزاده جلال الممالک درج گردیده و مدیر روزنامه در همین شماره وعده داده است که در تمام شماره‌ها از ادیب نیشابوری و جلال الممالک اشعاری نقل نماید. غزل مرحوم ادیب باین مطلع است: « باز از فراق آن بت نوشادی * چشم من است د جلسه بغداری، روزنامه بوستان پس از مدتی نشر در خراسان یعنی بعد از آبان ۱۳۰۵ شمسی محل انتشار آن بطهران منتقل شده و در شهر اخیر با قطع بزرک منتشر شده ولی دوام زیادی نداشته است.

مجدا لعلی بوستان فرزند مرحوم آ شیخ حسن امام جماعت از نواده‌های حاج شیخ عبد الحسین دررودی خراسانی در ۱۷ ذیقعده ۱۳۱۷ قمری در خراسان بدنیا آمده و پس از تحصیل فارسی و مقدمات عربیت نزد آخوند ملا احمد کدکنی بفرا گرفتن علوم ادبی نزد مرحوم میرزا عبدالجواد ادیب نیشابوری پرداخته و سپس بطهران رهسپار و در آن جا در محضر استاد معظم آقای آ قا میرزا مهدی آشتیانی و حکیم معروف آقای آقا ضیاء الدین دری بتحصیل حکمت مشغول گردیده است، در سال ۱۳۰۶ شمسی در تشکیلات جدید عدلیه وارد و تا کنون مقامات مختلفی را از قبیل مدعی العموم عدلیه ملایر، ریاست دادگستری سمنان؛ مستشار محکمه استیناف مرکز، ریاست دفتر دیوان عالی کشور را طی کرده است. آثار و تألیفات او علاوه بر مقالات مختلف که در جراید و مجلات بطبع رسیده عبارت است از کتاب طریقه ترجمه و پند ما در به دختر که اولی در سال ۱۳۱۴ و دومی در ۱۳۰۶ شمسی در طهران چاپ و منتشر گردیده است.